Aanpassingen Veld
De gemeente heeft laten weten alle materialen binnen te hebben en de aannemer heeft het veld uitgemeten. De werkzaamheden voor het aanpassen van het veld zijn ingepland voor start op woensdag 11 mei en duren een week dus tot en met woensdag 18 mei. Tijdens die periode is het niet mogelijk om buiten te schieten.
Afsluiten grote hek
Voor iedereen die een veldsleutel heeft: Vanaf heden is het niet meer nodig om het grote hek naar het sportpark op slot te doen. Wel dicht trekken maar niet op slot. Ons eigen hek natuurlijk wel.
Communicatie per mail
Ons belangrijkste communicatiemiddel met de leden is e-mail. Omdat we voor een aantal dingen gebruikmaken van geautomatiseerde mail kan het zijn dat deze mails in je spamfolder terecht komen. Check zo nu en dan dus ook even of onze berichtgeving niet daarin is beland. Dan blijf je altijd op de hoogte van alles wat de vereniging te melden heeft.
Schermers in de zaal op zondag
Scaramouche heeft op een aantal zondagen de zaal in gebruik voor trainingen van het Nationaal team. Daarom is binnenschieten op de volgende data niet mogelijk:
8 mei, 5 juni & 10 juli.
Het veld is gewoon te gebruiken en je kan zelf de bar gebruiken of binnen naar het toilet.
Mijn eerste Wedstrijd (door Marcel Snijder)
Op 10 april jl. was het zover, mijn allereerste wedstrijd geschoten en gelijk een Lowlands Archery Series op 70 meter. Uiteraard was mijn doel niet om deze even te gaan winnen. Het doel was het een keer helemaal mee te maken en te genieten. Zodat ik weet wat het is om tijdens een wedstrijd aan de meet te staan, de spanning te voelen en te schieten in een totaal andere omgeving.
In februari gesproken met Freddy en ik ga me inschrijven voor de eerste Lowlands Archery in Almere op 10 april 2022.
De inschrijving werd steeds een dag opgeschoven, maar uiteindelijk kon ik me toch inschrijven. Later hoorde ik dat Rik Snelder en Robert van de Kamp ook van de partij zouden zijn. Freddy moest helaas afzeggen.
4 weken voor de wedstrijd was het op zondag mooi weer en kon ik dit jaar voor het eerst het pak op 70 meter opengooien. Na ongeveer 24 pijlen had ik het gevoel dat het nog helemaal niet slecht ging. Vanaf de eerste serie werden de groepen steeds kleiner en het geel steeds vaker geraakt.
Een week later weer op 70 meter, maar slecht geschoten, zenuwen beginnen toe te nemen. Had ik er wel goed aan gedaan me nu al voor een wedstrijd op 70 meter in te schrijven. Hoe vaak had ik op 70 meter geschoten? Vorig jaar in Augustus pas voor het eerst, dit jaar nog pas 2 keer en nu al een wedstrijd. Had ik niet veel meer moeten trainen?
In de aanloop naar de wedstrijd van verschillende leden van de club meer informatie gekregen over wat mij te wachten staat. Ik merk aan alles dat het me toch veel meer doet dan ik had verwacht. Op aanraden tent en een stoel aangeschaft, in de week voorafgaand wel 2 keer per dag de weersverwachting bekijken, nogmaals de aantekeningen van de theorie van Maarten en Rijk doorgenomen en zorgen dat mijn materiaal tip top in orde is. Niets wordt aan het toeval overgelaten.
Ja, de baan indeling is bekend. Ik sta op baan 12, serie A. Oh jee. Gelijk als eerste schieten. Nu kan ik niet even van de anderen afkijken. Nou ja we zien wel. De avond ervoor alvast mijn brood gesmeerd. De tent, de stoelen en het karretje liggen al in de auto. Tas is ingepakt en mijn kleding ligt klaar. Volgens mij ben ik er klaar voor. Nu op tijd naar bed.
Ondanks dat de wekker heel vroeg staat voor de zondag, ben ik ruim voor de wekker wakker en mocht ik nog een uurtje liggen draaien voordat de wekker daadwerkelijk ging.
Tijdens de rit naar de wedstrijd voel ik dat mijn hartslag toeneemt. Ik herken dit uit de tijd dat ik nog aan parachutespringen deed. Adrenaline. Maar is dat bij boogschieten goed of nadelig. Ik weet het niet. Ik ga er vast achter komen. Aangekomen direct mijn tent opgezet en mijn boog opgebouwd. Even aangemeld en daarna wachten. Het is koud en een kwartier voor het inschieten gaat het regenen. Dat ook nog. Gelukkig is het een korte bui en is het op tijd droog. Ik maak mijn boog droog en nu ben ik er helemaal klaar voor.
Inschieten. Alles gehad: Glimlach van de vrouwelijke schutter naast mij op de meet. (voordeel van linkshandige schutters). Maar ook: plekje zoeken tussen al die verdomde scopen, door de klikker heen schieten, pijlen zoeken en een schot op het verkeerde blazoen. Dat allemaal in 3 series van 6 pijlen. Niet lekker voor de motivatie. Ik merk dat mijn schoten gedurende de eerste kwalificatieronde in mijn hoofd gaan zitten. Naast zenuwen wordt er in mijn hoofd nu plaats gemaakt voor twijfel en frustratie. Waarom lukt het niet om het geel te raken. Na een aantal series maakt de frustratie zelfs plaats voor woede. Boos op mezelf, waarom lukt het niet? Edwin Vreeman, die een andere schutter aan het coachen was, gaf mij nog enkele aanwijzingen, maar zelfs toen wilde het kwartje nog niet vallen. In de pauze tussen de twee kwalificatierondes even op mijn stoel een broodje eten en voldoende drinken. Nog steeds vraag ik me af waarom het niet lukt. Ik krijg het niet uit mijn hoofd.
De 2de kwalificatieronde begint. Eerste 6 pijlen nog steeds hetzelfde beeld. Dan gaat de knop om. Ik realiseer me opeens dat ik helemaal niet geniet van waarmee ik op dat moment bezig ben. Maar dat was toch het doel? Ervan genieten. Dit wordt weer mijn doel. Ik voel rust over me heen komen en het lukt me meer ontspannen op te zetten, klikker volgt precies op het verwachtte moment en mijn vizier zit op de gewenste plek. De lossing gaat nu heel soepel in plaats van actief. Zie je wel dat ik het kan, het lukt, ik weet zeker dit is geel. Nog zo een en nog een en nog een. Bij het pak aangekomen blijkt mij gevoel juist. Een 10 en 3 negens. Zie je wel! Voor dit gevoel ben ik gekomen.
Het was te laat om nog van de laatste plaats te komen, maar dat maakte niet uit. Ik genoot van mijn verdere schoten, die een duidelijke verbetering lieten zien, en van de wedstrijd. Mijn doel was bereikt. Ik heb het meegemaakt en ondanks de onzekerheid, de zenuwen en de frustratie smaakt dit echt naar meer!
1 vraag rest mij nog wel: Waarom heeft niemand mij geadviseerd een pen mee te nemen naar de wedstrijd?
